vita moderna

kisses, tears & psychodramas

17.5.11

τον Μάη τον πιο όμορφο καιρό για δυο

με χάι και χο και χάι και τριαλαρό




Μένει στο ισόγειο ενός ερειπωμένου διώροφου με χορταριασμένο κήπο. Όταν ο καιρός είναι καλός όπως τώρα, κάθεται κάτω από την ομπρέλα της Χάινεκεν σε ένα μικρό τσιμεντένιο ξέφωτο. Γύρω του υπάρχουν τενεκέδες με λουλούδια και μια σημαία του Πανιωνίου σε κοντάρι. Βάζει τα πόδια στο τραπέζι- πάντα με τον φραπέ και το τσιγάρο στο χέρι, ξεφυλλίζει τις αθλητικές. Από τις μπαλκονόπορτες ακούγεται δυνατά η μουσική- κυρίως προγκρέσιβ του εβδομήντα. Η μάνα του, μια ηλικιωμένη γυναίκα με ξέπλεκα μαλλιά, βγαίνει κάθε τόσο στο παράθυρο και διαπληκτίζεται με τους οδηγούς που θέλουν να παρκάρουν μπροστά στο σπίτι. Εκείνος πετάγεται κάθε φορά και της φωνάζει: «τράβα μέσα γαμώ την Παναγία μου. Τράβα μέσα.»

*


Και στα γρασίδια τα πυκνά
ξάπλωσε ο νιος κι η κοπελιά



Βρίσκεις ελάχιστα πράγματα σ’ αυτό το αρχαίο μπακάλικο- ψηλοτάβανος χώρος, άχαρος· ακόμα και η τηλεόραση είναι τοποθετημένη τόσο ψηλά που δεν την παρακολουθεί κανείς. Στο ταμείο κάθεται πότε ο πατέρας και πότε η μάνα αλλά κυρίως ο γιος. Είναι πάντα βαρύς και συνοφρυωμένος, καπνίζει ασταμάτητα. Τελευταία τον βλέπω να στέκεται έξω από τις καφετέριες της λεωφόρου: κοιτάζει τα ζευγάρια να φιλιούνται, από πολύ κοντά, χωρίς να τον νοιάζει αν ενοχλούνται. Ύστερα διασχίζει τον δρόμο, προχωρά μερικά μέτρα, γυρίζει ξανά προς τα πίσω. Τον πέτυχα αργά μια νύχτα Σαββάτου να βαδίζει σκυφτός στις γραμμές. Καθώς πλησίαζε το τραμ με το καμπανάκι του σε έξαρση φαντάστηκα ξαφνικά τον Σωτήρη Δημητρίου να τον παρατηρεί, καθορίζοντας τις λεπτομέρειες του φινάλε. Έκτοτε δεν μπορώ να απαλλαγώ από την ιδέα ότι πρόκειται για πρόσωπο επινοημένο, λογοτεχνικό, κι ούτε κατάφερα ως τώρα να γράψω κάτι σχετικό που να μη μοιάζει ψεύτικο ή κατασκευασμένο.


**


η αγάπη αξίζει στον ανθό


Η φωνή της έρχεται μέσα από τα φυτά ενός μπαλκονιού πρώτου ορόφου, φωνή τρεμάμενη και ένρινη, καλέ μου κύριε συγνώμη για την ενόχληση- μπορείτε να μου πείτε τι ώρα είναι; Κοιτάζω προς τα πάνω και της απαντάω, κάπως καχύποπτα. Ευχαριστώ πολύ καλέ μου κύριε. Η ίδια σκηνή σε μερικές ημέρες: Καλέ κύριε αν έχετε την καλοσύνη μου λέτε την ώρα; Τώρα βλέπω μόνο ένα γαλάζιο νυχτικό να κινείται μυστηριωδώς πίσω απ’ τις γλάστρες. Και πάλι: ο Θεός να σας έχει καλά, είστε πολύ καλός κύριος. Κάποτε στέκομαι και την παρακολουθώ από το απέναντι πεζοδρόμιο- κρυμμένος κι εγώ πίσω από δέντρα. Ποτίζει τα λουλούδια της και ελέγχει τον δρόμο κινούμενη με ταχύτητα από το ένα άκρο του μπαλκονιού στο άλλο. Στις γυναίκες δεν δίνει σημασία, αν όμως περάσει άντρας, ιδίως νεαρός, μισοκρύβεται και ξεκινά: θα με συγχωρήσετε νεαρέ κύριε να ρωτήσω τι ώρα είναι...

***



.

38 Comments:

At 4:42 PM, Blogger Ιφιμέδεια said...

"Ήρθες σαν την άνοιξη και μου 'φερες αυτό που καρτερούσα. Ρόδα και γαρύφαλλα του έρωτα που χρόνια λαχταρούσα "

Καλώς τον.

 
At 4:44 PM, Blogger thas said...

Καλώς τη! με το δεξί, δεν έχουμε σκουπίσει ακόμα...

 
At 5:22 PM, Blogger δύτης των νιπτήρων said...

Υπάρχουν και αυτοί οι Μάηδες. Ή ίσως, θάπρεπε να πεις κανείς, υπάρχουν και αυτωνών οι Μάηδες, οι εποχές, τα χρόνια, οι ζωές.

Καλώς επανήλθες λοιπόν!

 
At 5:37 PM, Blogger thas said...

Γεια σου δύτη, ξαναγειά σου Ίφι,
πραγματικά έχω την αίσθηση κλειστού μαγαζιού που ανοίγει για καλοκαίρι :-)
Έχω δε πιάσει τρελές ανανεώσεις ποστ μέσα στον χρόνο- μου δημιουργεί κατάπληξη η παρουσία σας εν τω άμα. Θενξ παίδες για τα καλωσορίσματα.

δυστυχώς,
τρι και τρι και τρι και τρι
τι γλυκιά που ειν'η ζωή.
Τι γλυκιά και τι πικρή.

 
At 5:49 PM, Anonymous Anonymous said...

Ήρθε η άνοιξη μαζί σου, βρε Θασούλη. =)

 
At 6:01 PM, Blogger thas said...

Εγώ, εγώ την έφερα μικρό Βουλάκι! (no mikro voulaki; allos xristis?-))

 
At 6:39 PM, Blogger lemon said...

Eγώ πάλι δεν θα σχολιάσω: λιποθύμησα από τη χαρά μου, Θας
:)

 
At 6:48 PM, Blogger Ιφιμέδεια said...

Συμπέσαμε δημοσιεύοντες.
Η αλήθεια είναι ότι εμφανίστηκα λίγο σαν τη γάτα που βλέπει κανείς ξαφνικά ανοίγοντας μιά πόρτα.

 
At 6:53 PM, Blogger Sraosha said...

Στις δύσκολες ώρες πάντα εμφανίζεται ο Θας.

 
At 6:57 PM, Anonymous Anonymous said...

Νο mikro voulaki, allos! =D Να είστε καλά, thas!
-γιατί είναι όλα τα ποστ σου άδυτα προσωρινά,
έχουν γίνει της ζωής μας είδωλα αλληγορικα.

 
At 7:48 PM, Anonymous Theorema said...

Αχ, τι καλά!...

 
At 7:51 PM, Blogger Rodia said...

αχ.
ενας κόμπος στο πληκτρολόγιο και..

Με το καλό και πιο συχνά γιατί θα πολυστέψουν οι κόμποι! :)

 
At 9:49 PM, Blogger Σταυρούλα said...

Γλυκειά, πολύ γλυκειά αφού έφερε εσένα εδώ ξανά!

Αδυνατώ να σχολιάσω το ποστ. Χοροπηδάω σαν παιδί λέγοντας "τι καλά, τι καλά"!!

 
At 10:10 PM, Blogger Ιω said...

:)

 
At 12:14 AM, Blogger ellinida said...

καλώστονε κι' ας άργησε :)

 
At 12:34 AM, Blogger Morto Bello said...

Splendid

 
At 9:35 AM, Blogger thas said...

lemon, ούτε εγώ θα σχολιάσω εσένα- θα στα πω εκ του κοντόθενες τώρα που βρήκαμε τις άκρες.

Ίφι έρχομαι να δω τι έφτιακες.

sraosha ναι, ένας εγώ κι ένας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Είδωλο αλληγορικό με κολακεύουν οι αλληγορίες σας. Μερσί-μερσί.

Theorema, γουέλ, ευχαριστώ, αλλά όπως θα έχεις δει η συνέπεια δεν είναι το φόρτε μας.

Ροδιά εκείνο το τελευταίο σημείωμά σου (αν απευθυνόταν και σε μένα, δεν είμαι σίγουρος) κάτι μετακίνησε εντός. Ευχαριστώ πολύ για το διαχρονικό σαπόρτ.

χαλόου renata, μου ήρθε συνειρμικά το χοροπηδώ χοροπηδώ κι έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό μεσ' στο μυαλό μου / τι σπουδαία πράγματα έχει γράψει αυτός ο άνθρωπος- άσχετο. Σ' ευχαριστώ πολύ!

Ιώ και ellinida και Morto Bello, νάις του σιι γιου χιαρ, είστε παιδάκια αυθόρμητα κι ευγενικά. Ματς-μουτς.

 
At 2:06 PM, Anonymous Anonymous said...

ελπίζω το επόμενο ποστ να μη συμπέσει με την έξοδο απ' τα Μνημόνια, γουέλκαμ Ναύαρχε

ΚΚΜ

 
At 2:11 PM, Blogger thas said...

Αντιπτέραρχε παρότι είχατε χάσει παταγωδώς στον διαγωνισμό (εσύ κι ο φίλος σου ο τσαλαπετεινός) προχώρησα όπως βλέπεις, σε κίνηση καλής θέλησης. Ελπίζω να εκτιμηθεί και να μην έχουμε παρόμοιες πιέσεις διότι βιάζομαι και κάνω λάθη. :-)

 
At 2:21 PM, Anonymous Anonymous said...

δεν πειράζουν τα λάθη, μόνον scripta manent, όχι τα λάθη εντός τους

(εκτιμήθηκε δεόντως)

ΚΚΜ

 
At 4:27 PM, Blogger Μαίρη Καιρίδη said...

αχ να μας γράφετε!

 
At 4:32 PM, Blogger Rodia said...

Φυσικά και απευθύνεται. :)
(οι νευρώνες φταίνε)

 
At 5:19 PM, Anonymous Anonymous said...

Ανάσταση!!!...
Να είστε καλά και "αχ, να μας γράφετε", που γράφει και η mary.
Και λάθη να κάνετε, και πάθη να παθαίνετε, κι όρεξη να έχετε να τα μοιραζόσαστε μαζί μας. Είναι βάλσαμο η γραφή σας.
m.s.

 
At 6:51 PM, Anonymous ολια said...

γεια κι απο δω!τι αληθεια,τι ωραιο!

 
At 11:50 AM, Blogger thas said...

mary κι εσείς να μας γράφετε γιατί γράφετε ωραία. Θενξ.

Rodia πολύ ενδιαφέρον.

ms τα πάθη είναι τα μόνα σίγουρα. Ευχαριστούμε.

Όλια γεια κι από μένα. Πολλά φιλιά βρε!

 
At 2:41 PM, Blogger soleh said...

στο κλίμα της απογραφής οι ιστορίες σας. καλώς ήρθατε ξανά.

α.

 
At 2:34 AM, Blogger Τσαλαπετεινός said...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Καθυστέρησα λίγο να περάσω γιατί σε είδα χτυπάς τα χαλιά στο μπαλκόνι, να κατεβάζεις κουρτίνες και υπέθεσα ότι έκανες φασίνα και ασπρίσματα στους τοίχους.

Βάζω στοίχημα ότι το επόμενο ποστ θα έχει θέμα του το παρελθόν, και είναι ήδη στα σκαριά. (είναι πίεση αυτό; όχι δεν είναι!)

 
At 12:24 AM, Anonymous Anonymous said...

Δηλαδή έτσι θα κάνεις στο εξής;

Θα έρχεσαι μια φορά το χρόνο, θα μας αφήνεις μια μαχαιριά και θα φεύγεις;

τ

 
At 11:30 AM, Blogger thas said...

soleh από τον συνειρμό να υποθέσω ότι είστε ένας μικρός/ή απογραφέας; ή ένας μικρός απογραμμένος; θενξ για τα καλωσορίσματα.

τσαλαπετεινέ καμία πίεση, όλα βαίνουν καλώς πάνω στο σοφό σχέδιο για ένα ποστ το εξάμηνο.

ανώνυμε τ πρόκειται για το μαρτύριο της σταγόνας εφαρμοσμένο στον κυβερνοχώρο. Σατανικό ε; Ευχαριστούμε που περάσατε και σχολιάσατε, ραντεβού του χρόνου!

 
At 10:00 AM, Anonymous Anonymous said...

δεν σας κατηγόρησε κανείς.
ή μάλλον σας κατηγόρησε: για το 'τόσο πικραμένα' και για το 'τόσο λίγα'.
και ελπίζει να σας πείσμωσε.


τ

 
At 6:37 PM, Anonymous soleh said...

ναι, δούλεψα στην καταμέτρηση και η ανάρτησή σας
ταίριαξε με το κλίμα των ημερών μου.
σαν να εξετάζαμε την παθολογία των πραγμάτων,
με άλλου είδους όργανα ο καθένας [και δε μιλώ για
τη συμπλήρωση δελτίων στην περίπτωσή μου, που
μάλλον αποτέλεσε τον προσχηματικό μηχανισμό για
να ειπωθούν αλήθειες, αλλά για εκείνα που ωμά
απογράφηκαν μέσα μου εν είδει μαγνητικής τομογραφίας]

 
At 11:50 AM, Blogger γεράσιμος μπερεκέτης said...

Κι αν δεν υπάρχουν, κάποιος όφειλε να τους επινοήσει.

.....
Ό, τι ποιητικότερο διάβασα .... δεν ξέρω από πότε...

 
At 3:48 PM, Anonymous vulaki said...

Δεν ξέρω αν είναι επινοημένα, πάντως μου φαίνονται πολύ οικεία, μου θυμίζουν τους άδειους δρόμους της νέας σμύρνης, αύγουστο μήνα.

 
At 10:42 AM, Blogger Παπαρούνα said...

τί όμορφη η δροσιά αυτού του κειμένου! Κι ας κουβαλάνε λίγη παράνοια οι ήρωες..

πολύ χάρηκα που το διάβασα, να σαι καλά θας

 
At 2:09 PM, Blogger Spyros_VJ said...

Ω μορφ-ι-ές του άστεως.
Σας ευχαριστούμε για το post αγαπητέ Θας.

 
At 7:31 PM, Blogger thas said...

Δυστυχώς τ, απ' ό,τι φαίνεται έχω τεράστιες αντοχές- είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν πεισμώνω. Τι κρίμα ρε γμτ, αλήθεια το λέω. :-(

soleh χαίρομαι που αλληλοκατανοηθήκαμε! στη δική μου απογραφή δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε οποιουδήποτε είδους τατς.

Γεράσιμε, όπως σου έγραψα, μετά το σχόλιό σου είμαι έτοιμος να τα βάλω με τις μεγαλύτερες απειλές του έθνους. Δεν σκιάζομαι ρε παιδί μου. Ατρομησία!

vulaki εσύ τι λες; επινοημένα;

γεια σου παπαρούνα μας. εε, γκουχ-γκουχ, ώστε λίγη παράνοια κουβαλάνε...τι να πω, φαντάζομαι θα σε ευχαριστούν από καρδιάς για την καλή σου την κουβέντα.

spyros vj τι κάνεις βρε παιδί; συγκινούμαι να σε βλέπω στη γύρα...

 
At 3:04 AM, Anonymous Μ. said...

Μικρά αριστουργήματα, όπως πάντα. Ευχαριστούμε για τα δώρα (και τα δύο που βρήκα σήμερα, τυχαία σχεδόν και πάντως ανέλπιστα!), για τη μοναδικότητα της ματιάς σου (δεν έχει και σημασία αν αυτά που βλέπεις "υπάρχουν" "πραγματικά", αφού εσύ τα κάνεις να υπάρχουν
-μ’ αυτόν τον τρόπο-
για μας
-αν έτσι δίνεις μια δεύτερη(;) ζωή(;) σε κάποιους, ακόμη καλύτερα [και] γι' αυτούς, τι να λέμε τώρα, τα γνωστά... :)

wb (για όσο, και όπως!)
Μ.

 
At 9:37 PM, Blogger thas said...

Καλή μου, αγαπημένη μου Μ. Και χάλια να είναι ο άνθρωπος και στα πατώματα να σέρνεται, με τα δικά σου σχόλια θεραπεύεται. Σ' ευχαριστώ πολύ, πάντα, για όλα.
Που λεεες. Οι ιστορίες είναι πραγματικές- έχω ένα μικρό θέμα με την επινόηση τέτοιων προσώπων, μου φαίνεται ολίγον υπερφίαλο να κατασκευάσω ανθρώπινα δράματα, ιδίως από τη στιγμή που ο αναγνώστης εδώ δεν είναι ειδοποιημένος για το πλαίσιο. Ας πούμε ότι η κατασκευή αφορά την αφήγηση, τις λέξεις. Πάντα όμως υπάρχει το πρόσωπο από πίσω, το οποίο θα 'θελα να μην προδώσω (ενδεχομένως από μια λάθος αντίληψη ότι έτσι θα παραβιαστεί η συνοχή του αλλά και η ιδιωτικότητά του) με έξτρα φωτισμούς και επινοήσεις.
Καλό καλοκαίρι, χαίρομαι πολύ να σ' ακούω. Γιου νόου δατ.

 

Post a Comment

<< Home